1 Aralık 2014 Pazartesi

✍Kendimle söyleşi ;))))


Sanırım daha önce, çıkacak ilk kitabım hakkında sizlerle hiç konuşmadık. Ne dersiniz? Arada kimseler olmadan biraz benimle söyleşiye var mısınız?
Geçtiğimiz sene Aralık ayının başlarında işimden ayrılmamla başlayan serüvenim, bana bir kere daha amenna dedirtti.

"Sizin hayır bildiğinizde şer, şer bildiğinizde hayır vardır. Siz bilmezsiniz ALLAH bilir... Bakara Suresi / 216."

Çok üzüldüğüm, kendimi evlere kapattığım, epey psikolojik sıkıntılar çektiğim bir dönemde keşfettiğim wattpad, bana farklı bir dünyanın kapılarını araladı. Delicesine bir açlıkla okumaya başladım ve aylarca bu böyle sürüp gitti. Çetelesini tutmadım kaç kitap okudum, neler yaptım ama ancak bu sayede beynimin içindeki geçmişe sağır kalabiliyordum. Bu zaman zarfında hem yalnızlığımın tadını çıkardım, hem de hiç yalnız kalmadım. Çoğu gece sabahladım, günde bir kaç saat uykuyla pc başına geçtim ve kaldığım yerden devam ettim.

Senelerce çalışan bir kadınsanız, zor bir evlilik yapmışsanız ve hayatınız imkânsızlıklarla doluysa bir de çalışmak mecburiyetiniz hâlâ devam ediyorsa,  inanın bana aklınızı toparlayıp iki satır yorum bile yazamıyorsunuz. Bunu aylar sonra yazarken öğrendim...

Bir yerden sonra ise okumak tatmin etmemeye başlamıştı çünkü o dönem daha çok gençlik hikâyeleri yazılıyordu. Ve benim çıtam gitgide yükseliyordu. Hayat tecrübesi değil bir okura kitap okuma tecrübesi de gerekiyormuş o zaman anlamıştım.

Bir tarafta cıvıl cıvıl gençler...

Diğer tarafta ise ben; 31 yaşında evli bir kadın!

Ne düşünerek yazmaya başladığımı halen hatırlamıyorum. Seneler önce blogcu.com da bir blogum vardı ellerimle emeğimle tasarladığım ama sonra blogcu tek tipe dönüşünce hevesimin kaçtığı... Ben şiir yazardım ki hikaye nasıl yazılır en ufak bir fikrim yoktu. Denemek amaçlı birşeyler karalamaya başladığımda nasıl şeyler ortaya çıkaracağımı bilemiyordum ama denedim. İlk olarak "İç Güveysinden Hallice." diye bir kitaba başladım. Ardından "Zaaf." bunu takip etti ve bir günce gibi tasarladığım "Leyla."

Ama ne olduysa, birşeye sinirlenip tüm kitapları içeriklerini dahi almadan sildim attım. Pişman mıyım? Biraz. Çünkü şimdilerde geri almak istesem de sistem geri yüklemiyor ve ben acaba nasıl yazmışım deyip kendimi kıyaslayamıyorum. Çok değil bir kaç gün sonra, aklımda bir senaryo daha belirdi. Yazanlar çok iyi anlar beni... Siz istemeseniz de bir süre sonra gıdıklar karakterler, onlarla yaşamaya başlarsınız ve ben de Efsun ve Yalın ile yaşamaya başladım. Olayların öncesi, sonrası derken; bir kaç wattpad yazarına okutup fikirlerini aldım ve son gazı da hepinizin Hissiz ile tanıdığı Lemariz Müjde Albayrak'tan alınca gözlerimi kapattım yayınlamaya başladım.Vira bismillah...

Kurgu ilerledikçe, etrafımda farklı bir okur ve arkadaş kitlesi oluşmaya başladı. Fakat benim için biri var ki o çok değerlidir.
@Gbmyheart nickli Azeri bir güzel...

Kitabımızın Karan (Bilâl) karakteriyle dostumun geçmişinde bir gediğe denk geldik... Bir kitabın kurgusunu sil baştan değiştiren bir değişikliğe... Birini yaşatmak istedim ondan habersiz. Tüm arkadaşlarımdan, okurlarımdan habersiz, çünkü bu önemliydi... Bu yazdığım kurgunun mümkün olabileceğinin bana en büyük kanıtıydı.

Ve kurgunun bu şekilde bir çamur gibi şekillenişi "Hasret"i doğurdu.

Hasret genel anlamıyla bir aile dramı...
Evladına senelerce hasret kalan bir annenin, bir babaya hasret kalan çocuğun, bir anneye hasret kalan genç bir kızın dramı...
Hasret; ötelenen, hor görülen, senelerdir evladına duyduğu hasretle yanan, kavrulan bir annenin dramı...

Kitap fikri okurlarım tarafından ortaya atıldığında ise o zamanlar henüz tanımadığım biri çıktı karşıma. O kişi; şimdilerde kolum kanadım haline gelen yazar arkadaşım Müjde Aklanoğlu'ndan başkası değildi...

Buradan tüm okurlarıma, tüm yazar arkadaş ve dostlarıma desteklerinden dolayı teşekkür ediyorum...

Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım ve  ilk basılan eserim olacak "Hasret" olacak kısmetse. Acemiliğim, henüz imza atamadığım bakir kalemimin ilk göz ağrısı olacak... Gelin misali ata binip "ya nasip!" dedik, Takdiri Rabbime havale ettik. Hepimizin hakkında hayırlısı ne ise o olsun inşallah. Ve sizlerden ricam dualarınızda beni unutmayın... 

Allah'a emanet olun...

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder

Fikrinizi belirtmek ister misiniz?